Terry zijn leven zag er anders uit voor hij ziek werd. Hij was een sociale, intelligente jongen, had een gezin en was leidinggevende bij een groot bedrijf. Terry is een keiharde werker en ging constant over zijn grenzen. Hij nam niet genoeg rust en na een lange periode van stress kwamen de eerste symptomen naar boven: geen energie, neerslachtigheid, gevoelens van angst.
Later kwam hier het ene na het andere trauma bovenop en als klap op de vuurpijl belandde hij zelfs een tijdje in een psychose.
Toch vond Terry de kracht om hulp te gaan zoeken. Ik ben blij dat hij deze bij ons heeft kunnen vinden. Ik wist dat we hem konden helpen. Zijn veelzijdige kwaliteiten en innerlijke houding gaven mij de drive om alles te geven voor deze (toen nog) kwetsbare jongen.
Een strijd tegen ‘onzichtbare ziektes’
Twee maal per week sta ik vroeg in de ochtend bij Terry op de stoep om samen te groeien in zijn herstel. Samen naar de sportschool om te werken aan een beter zelfbeeld, om de sociale angst te verminderen en om zijn depressieve klachten voor altijd te vernietigen.
Voor veel mensen is de drempel naar de sportschool erg hoog. Laat staan wanneer je last hebt van een sociale fobie, waarbij paniekaanvallen dagelijks aan de orde zijn, en je depressieve- en burn out-klachten hebt.
Toch zegt Terry nooit af. Elke dag opnieuw gaat hij het gevecht aan om te herstellen en te groeien naar waar hij wil zijn. Karakter en wilskracht maken het verschil. Maar ook hoop en vertrouwen dat alles goed gaat komen!
En dat valt niet mee als de stapjes soms zo klein zijn dat je ze niet kunt zien of wanneer je zelfs een aantal stappen achteruit gaat tijdens je proces. Maar Terry is gedreven en intelligent genoeg om te weten dat dit bij zijn proces hoort. Kleine succeservaringen zorgen ervoor dat hij groeit (en dan heb ik het nog niet eens over zijn spieren).
100KG squats
Terry is trots wanneer we na maanden hard trainen dan eindelijk 100 kilo gaan squatten. Alsof het leven en de zware lasten hem omlaag duwen maar Terry sterker blijkt en gewoon gaat staan met al dat gewicht op zijn schouders! Even trots zijn wij als we hier getuige van mogen zijn. Het zelfbeeld groeit, de sociale angsten en depressieve klachten verdwijnen langzaam naar de achtergrond.
Doorbreek het stigma!
Wanneer Terry op openbare plaatsen te vinden is nemen angst en paniek zijn geest vaak volledig over. Zijn gelaat vertrekt, nadenken gaat niet meer, hij staat in de overlevingsmodus. Voor hem voelt het alsof hij in een oorlogsgebied terecht is gekomen.
De harde realiteit is dat er mensen zijn die hem uitlachen en er de spot mee drijven. Dit terwijl wanneer Terry vrij is van zijn klachten een heel sociale jongen is. Ik heb hem zo al vaak mee mogen maken. Als men in gesprek zou gaan met Terry en hij zou vertellen over zijn klachten zou hij het ze haarfijn uit kunnen leggen. En zouden ze nooit meer op dezelfde manier naar hem kijken! Terry: wij gaan er komen, ik weet het zeker.
Om naast Terry te mogen staan in deze hevige strijd voelt voor mij ontzettend bijzonder. Wat een fijn mens, wat een doorzetter, wat een strijder!
Het doet me pijn om te zien hoe weinig begrip er in de samenleving heerst voor psychische aandoeningen. Voor zoveel mensen is dit nog erg onbekend en/of telt het niet mee omdat het niet zichtbaar is.
Wanneer iemand zijn been breekt is daar alle begrip en medeleven voor. Iedereen reikt zijn hand uit voor hulp. Maar wat als iemand last heeft van angsten en/of depressies? Dit is vaak niet zichtbaar, die persoon is maar lui, stelt zich aan, of er komen uitspraken als: “het leven is nu eenmaal niet makkelijk”, “gewoon positief denken joh, dan komt alles goed”. Een stigma waar al mijn cliënten dagelijks mee te maken krijgen. Het remt het herstelproces enorm. Ik zou willen dat mensen open over hun psychische klachten konden praten en zich er niet voor hoeven te schamen. Terry: respect voor jou dat jij dit wil delen en andere cliënten hiermee motiveert!
Zolang we er niet over praten blijft het onbekend terrein en vermijden mensen het onderwerp en de personen, omdat ze het te eng vinden of niet weten wat te zeggen. Ken je iemand in je omgeving met psychische klachten?
Verdiep je erin en ga het gesprek aan!
